Kind

”Ik vond het best spannend om naar Jennie te gaan. Ik dacht dat we heel veel zouden gaan praten, maar het was superleuk. We deden allemaal leuke dingen, zoals popcorn maken, spelletjes doen, en natuurlijk ook praten. Jennie is heel rustig. In het begin vroeg ze helemaal niks over waar ik precies voor kwam. Dat vond ik fijn, want dan kan je haar eerst even leren kennen en daarna ga je pas praten over waar je mee zit.

Het was dus heel anders dan dat ik gedacht had. Ik dacht dat het heel serieus zou zijn, maar eigenlijk was het heel fijn en gezellig. Het was bijna zoals je naar iemand gaat om te spelen. In het begin dacht ik zelfs dat het niet hielp, want het was allemaal zo leuk, maar aan het eind was het wel wat meer serieus. We gingen over mij praten, en over wat ik dacht. Ik mocht alles zeggen en ze gaf helemaal geen commentaar of zo. Dat was ook wel fijn.

Jennie maakt een tekening van jou, met allemaal dingen die jij hebt, zoals hoe oud je bent, hoe je heet, wat je leuk vindt, en nog heel veel andere dingen. Aan het eind krijg je die tekening ook mee naar huis. En als je wil mag je ook een doosje maken. Ik maakte daarin een poppetje, en dat moest ik dan voorstellen. Toen heb ik het doosje helemaal ingericht zoals ik het wou. Ik heb ook een kaart gemaakt met mijn knuffels erop. Als ik dan bij opa en oma ging logeren, dan wist ik dat ik die knuffels mee ging nemen om mij te helpen om daar te slapen en het minder spannend te vinden. Jennie heeft me echt geholpen met het probleem waar ik mee zat.”